علوم سیاسی: خِمرهای سرخ

خِمرهای سرخ

Khmer Rouge

نوع حکومت: کمونیسم از نوع مائویسمی آن

محل استقرار: کامبوج

رهبر: پول پوت[1] . تولد مابین سالهای ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۸ و مرگ (به احتمال زیاد) بر اثر خودکشی در سال ۱۹۹۸

دوران زمامداری: ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ میلادی

یونیفرم رسمی خمرها: شلوار (یا دامن در مورد زنان)، بلوز و صندل ساده سیاه رنگ به همراه یک شال چهارخانه قرمز- سفید.

اقدامات جنائی:

- ایجاد اردوگاه‌های تربیتی به منظور شستشوی ذهنی افراد برای پذیرفتن ایدئولوژی مائویسمی با ضرب و شتم و شکنجه.

- کوچ دادن اجباری و خشن شهرنشینان به دهات و روستاها به منظور ایجاد خودکفائی کشاورزی.

- کشتار مخالفان یا هرآنکس که خمرها آنها را مشکوک می دانستند به همراه زن و بچه هایشان با تهمت جاسوس ویتنام و یا آمریکا بودن.

- شکنجه شدید و غیرانسانی از جمله اسیدپاشی بر سر، صورت و سینه مخالفان، گرفتن اعترافات اجباری به منظور صحیح جلوه دادن اعمال وحشیانه نیروهای امنیتی به همراه انتشار آن اعترافات در رادیو و تلوزیون و مطبوعات و در پی آن اعدام این افراد.

- تجاوزات جنسی وحشیانه به زنان، دختران و حتی پسران در بازداشتگاه ها و گاهن خارج از آن در سطح اجتماع.

- نسل کشی و یا پاکسازی قومی و معدوم کردن بازماندگان خانواده سلطنتی و یا هر آنکس که می توانست به یک زبان خارجی صحبت کند، و یا آنرا بخواند و بنویسد، با انگ "بورژوا".

شعار محوری: مبارزه با امپریالسیم آمریکا و ایجاد نسل نوین پول پوت.

تعداد قربانیان: بیش از بیست درصد جمعیت آن زمان کامبوج یعنی چیزی حدود دو میلیون نفر در بازداشتگاه ها زیر شکنجه و یا بر اثر کار اجباری در مزارع برنج کاری . در این رابطه، قبرهای دستجمعی زیادی در آن

سرزمین کشف شد.

دلیل این نسل کشی: عقاید رادیگال لنینیسمی، استالینیسمی و مائوایسمی در مورد ایجاد جامعه ای کمونیسمی. آنها معتقد بودند که ده میلیون رفیق تصحیح شده خمر سرخ کافی است و دیگران باید نابود شوند. باید بیاد داشت که قبل از خمرها، نازی ها در آلمان هیتلری نیز چنین عقیده ای را داشته و تبلیغ می نمودند.

دلیل سرنگونی: درگیری با ارتش ویتنام

گزارش ها در مورد قساوت های خمر سرخ بحث و گفتگوهای زیادی را تا زمان برکناری آنها ایجاد نمود. گزارش های جان بارون[2] و آنتونی پاول[3] و همچنین پدر فرانسوا پونچاد[4]، که اولین کسی بود که در کتاب خود با نام «کامبوج- سال صفر[5]» که در سال ۱۹۷۷ انتشار یافت در مورد قتل های دستجمعی در کامبوج نوشت. واقعیاتی که هرگز توسط چپ ها، حتی چپ های غربی مانند نوم چامسکی[6] بدان اشاره نشده و اساسن سانسور شدند.

باید بیاد داشت که اکثر حکومتهای چپ جهان برای حکومتهای استبدادی خود از پیشوند و یا پسوند "دمکراتیک" مانند «کامبوج دمکراتیک» استفاده می کنند. حال آنکه دمکراتیک به مفهوم وابسته به دمکراسی می باشد و این در حالی است که بطور کلی و اساسی، چپ به هیچ وجه به دمکراسی اعتقادی ندارد.

با همه آنچه گفته شد، سوال این است: آیا شما در حال حاضر حکومتی با خصوصیات خمرهای سرخ سراغ دارید؟ کدام یک؟

مقاله ای از فرامرز تابش